黄胜民 发表于 2019-1-5 15:47:50

《无题(656)》

本帖最后由 黄胜民 于 2024-3-16 13:56 编辑

               
                                             (1)
                     列国妙舞今应尽,百家新歌遂不传。
                     无复天下一统日,直教山河流千年。
                                             (2)
                     九重帝陵穿空立,万里日河天上还。
                     河水舍我归海去,陵下自在人世闲。
                     水流一去不复回,千载过目几云烟?
                     列国纵横观黄夏,百家争鸣闻弗闪。
                     别席珍重饮还尽,世道沧桑行维艰。
                     天下一统诚众欲,中流堆柱费客参。
                     陵祭告罢此复溯,故乡回首知何年!
                                             (3)
                     流黄下都黄中土,黄帝蚩尤我世主,
                     为祖筑陵日河口。逢河泛滥分两处,
                     应龙雨师各行伍,彼此登台斗法术。
                     才见蓄水又求雨,一时难分胜与负,
                     故遣妻女魃出诱。风雨既无城复丢,
                     蚩尤兵败国遂休,主为天子举世服。
                                          (4)
                     流黄下都黄中土,黄帝蚩尤我世主,
                     为祖筑陵斗逐鹿。鹿群天生有牝牡,
                     众人天生有男女,争雄互不肯让步。
                     始见蚩尤兴大雾,复见黄帝法械斗,
                     三日三夜无赢输。指南车成士不苦,
                     蚩尤兵败遂远流,我主得胜转回府。
                                          (5)
                     流黄下都黄中土,筑陵人在日月渎,
                     不见黄帝见蚩尤。兄弟七十尚有余,
                     但食铁石不食谷,天生异类与我殊。
                     两耳鬓毛如剑竖,头上长角似牛鹿,
                     尽道曾与黄帝斗。狭路相逢无退步,
                     不以言语以角触,人不能向奈何如?
                                          (6)
                     流黄下都黄中土,黄帝蚩尤我世主,
                     为祖筑陵日月渎。逢河泛滥淖淹九,
                     彼此天上难安居,伏波双降空桑族。
                     但见林木皆活柩,伐木辄见人皮骨,
                     震惊黄帝逃蚩尤。遂取木皮为棡鼓,
                     复以其骨为鼓桴,作曲十章天下喻。
                                     (7)
                     南极有凤凰,绝世而独立。
                     一鸣倾人城,再鸣倾人国。
                     宁不知倾城与倾国,凤凰难再得。
                                     (8)
                     凤凰生南极,既生能来仪。
                     其仪观若何?膺文曰仁首曰德;
                     背文曰礼翼曰义,腹文曰信五采俱。
                     饮食自然援颈鸣,天下一见皆安宁。
                                     (9)
                     日敬羽蛇神,夜梦应龙使。
                     臣生本凡胎,不敢攀高枝。
                                     (10)
                     浮世多悲歌,人生当几何?
                     四观列国去,忽焉百岁多。
                     陈吴言王种,刘项变国祚。
                     长道思先贤,愁肠欲断绝。
                     沧桑时易改,风云去莫测。
                     孤愤如仇世,痛心若疾额。
                     得失教彼此,生死长寂寞。
                                     (11)
                     一朝车马去,万国碾作尘。
                     问君何能尔?长作大行人。
                     拔山曾盖世,歌风为举民。
                     沧海变桑田,千载唯忆君。
                     天下待一统,江山又逢春。
                     仁德可为宝,纵横须及辰。
                     莫学百家子,争鸣空好音。


页: [1]
查看完整版本: 《无题(656)》